بزرگداشت رابرت دنیرو در ترایبکا
سام فیلم: جشن بزرگداشت رابرت دنیرو روز گذشته در جشنواره فیلم ترایبکا با نشستی بین این بازیگر و کوئنتین تارانتینو اجرا شد.
به گزارش خبرگزاری سام فیلم، جشنواره فیلم ترایبکا امسال جشن «دنیروکان» خودرا برای گرامیداشت یکی از بنیانگذاران نمادینش از روز گذشته با گفت و گوی هیجان انگیز کوئنتین تارانتینو و رابرت دنیرو آغاز کرد.
مهر نوشت: این رویداد بعدازظهر جمعه با نمایش فیلم «جکی براون»، سومین فیلم تارانتینو که سال ۱۹۹۷ ساخته شد، در نسخه ۳۵ میلی متری زیبا که از مارتین اسکورسیزی وام گرفته شده بود، شروع شد. دنیرو در این فیلم در نقش مکمل کلیدی لوییس گارا که بتازگی از زندان آزاد شده و مردی کم حرف با توانایی رفتار خشونت سریع است، بازی کرده است.
رابرت دنیرو ۸۰ ساله، با کوئنتین تارانتینو ۶۱ ساله، بعد از نمایش جکی براون در جشنواره فیلم ترایبکا ۲۰۲۴ در نیویورک، ۲۷ سال بعد از اکران فیلم نامزد اسکار، به بحث نشستند.
تارانتینو سینماگری که سریع صحبت می کند در مقابل دنیرو که اصولاً کم حرف است، در طول بحث ۴۰ دقیقه ای خود بعد از فیلم، قبل از هر چیز به تحسین توانایی بازیگر در به تصویر در آوردن کمدی «جکی براون» پرداخت و بازی دنیرو در نقش مردی کم حرف را ستود.
در رابطه با جکی براون، تارانتینو در صحبت با دنیرو اعتراف کرد: احساس می کردم که یک جورهایی تو را عصبانی کرده ام. شخصیت شما گویی دیالوگ زیادی نداشت. در این فیلم، دنیرو نقش مردی آرام را بازی کرد که اخیراً از زندان آزاد شده بود و درگیر داستانی با پیچش های غیرمنتظره شده بود.
تارانتینو درباره ی این نقش اظهار داشت: این نقش دیالوگ زیادی نداشت و بیشتر بازیگری با وضعیت بدنی، رفتار و جزئیات خودرا نشان می داد؛ برای همین به نظر من شما بهترین بازیگر جهان هستید.
تارانتینو که بعد از تماشای فیلم، از احساس تماشای «جکی براون» در سال ۱۹۹۵، از مراکز خرید شلوغ گرفته تا نبود تلفن همراه، لذت برده بود، این مطلب را با مردم در بین گذاشت که چگونه یک کارگردان دنیرو را کارگردانی می کند و به شوخی اظهار داشت: اگر من چیزی نگویم، او می گوید «چه فکری کردی؟»
با این حال، تارانتینو اظهار داشت که با راهنمایی اولو گروسبارد کارگردان نمایش در موسسه ساندنس، برای روش شناسی دنیرو آماده شده است. او به تارانتینو در فیلم «سگ های انباری» سفارش کرده بود تا عمیق تر به شخصیت ها بپردازد و درباره ی دنیرو هم اظهار داشت: ببین، وقتی بابی (دنیرو) کفش هایی را که شخصیت می خواهد، پیدا کرد یعنی بخش بزرگی از شخصیت پردازی برایش روشن شده است.
تارانتینو افزود: خب، بابی به من نگاه کرد و پرسید لویی چه کفشی می پوشد؟ و من جوابش را داشتم! پاسخ این بود که اصولاً بعد از سال ها ماندن در زندان، کفش های ورزشی تنیس با یک انگشت خمیده خاصیت شخصیت است و دنیرو اظهار داشت: پاسخ خوبی است.
تارانتینو همین طور درباره ی موضوعی حرف زد که گفت مدت هاست ذهن او را به خود مشغول کرده: چرا مایک نیکولز دنیرو را از فیلمی که بعد به «دختر خداحافظی» نیل سایمون بدل شد، کنار گذاشت؟ پروژه ای که ابتدا با نام «بوگارت اینجا خوابید؟» در دست ساخت بود و در نهایت کارگردانی این فیلم توسط هربرت راس به انتها رسید و نقش اصلی آن به ریچارد دریفوس رسید که برای آن جایزه بهترین بازیگر مرد اسکار ۱۹۷۸ را دریافت کرد.
دنیرو گفت بعد از برنده شدن اسکار بازیگر نقش مکمل برای فیلم «پدرخوانده» قسمت دوم و همکاری با چهره هایی چون برناردو برتولوچی در «۱۹۰۰»، مارتین اسکورسیزی با «راننده تاکسی» و الیا کازان در «آخرین تایکون»، این نقش را هم در بین مجموعه ای از کارها دریافت کرد.
منبع: سام فیلم
این مطلب سام فیلم را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب