چند خبر از جشنواره آموزشگاه های سینمایی؛
ایران بهشت سینماگران است
سام فیلم: مسعود نقاش زاده روز گذشته در نشستی در قالب دومین جشنواره آموزشگاه های آزاد سینمایی، از سفارش کار جدید به فیلمسازانی که فیلم بد ساخته اند، انتقاد نمود.
به گزارش سام فیلم به نقل از ستاد خبری جشنواره، دومین جشنواره سراسری آموزشگاه های آزاد سینمایی در دومین روز در حالی دنبال می شود که علاوه بر بخش های متنوع اجراهای بازیگری، نمایش فیلم های کوتاه، گالری عکس، نشست های تخصصی و آموزشی و جلسات نقد و بررسی، این رویداد میزبان جلسه ویژه فلسطین در قاب نقره ای است.
این رویداد امروز چهارشنبه اول آذر ماه و در دومین روز از برگزاری در محل موزه سینما میزبان علاقه مندان خواهد بود.
برنامه سالن «سینماتوگراف»
سالن «سینماتوگراف» مجموعه موزه سینما بامداد امروز و از ساعت ۹ تا ۱۳ میزبان اجراهای مربوط به بخش بازیگری خواهد بود که در این بازه زمانی ۳۲ هنرجو به ارائه برنامه خواهند پرداخت.
این سالن بعدازظهر امروز و در ۲ سانس به اکران فیلم های کوتاه این رویداد اختصاص یافته است.
از ساعت ۱۵ و در نخستین سانس فیلم های کوتاه «ویلای خیابان ۲۲»، «الماس و شیشه»، «داس»، «آخرین بار»، «یادداشت»، «همزاد»، «آبنبات تلخ»، «کله» و «دستبند» روی پرده می رود.
در همین سالن از ساعت ۱۷: ۳۰ فیلم های کوتاه «بین خطوط رفاقت»، «بدرقه سکوت»، «مرا ببوس»، «کانیبال»، «کابگراس»، «لیلا»، «من، او، مهتاب»، «تله هوس» و «فاصله رنگی» به معرض نمایش گذاشته می شود.
برنامه سالن «فردوس»
سالن فردوس در مجموعه موزه سینما هم امروز چهارشنبه در دومین روز جشنواره از ساعت ۹: ۳۰ بامداد در چهار سانس میزبان نشست های تخصصی و آموزشی این رویداد است.
امروز و از ساعت ۹: ۳۰ ابوذر صفاریان و فاطمه غفاری درباره ی «روش نوین فیلم سازی با رویکرد واقعیت مجازی» صحبت کردند و در سانس دوم از ساعت ۱۱ سیدعلی عسگری درباره ی «شخصیت پردازی در گریم» با علاقه مندان به گفت و گو پرداخت.
در سومین نوبت از نشست های تخصصی روز اول، کمال تبریزی از ساعت ۱۳: ۳۰ در قالب کارگاه انتقال تجربه کارگردانی به ارائه تجربیات خود خواهد پرداخت. در سانس پایانی هم از ساعت ۱۵: ۳۰ نشست «سینما و هوش مصنوعی، امکانات و کاربردها» با حضور محمدعلی اخائی، امیررضا معتمدی و سعید اسدی برگزار می شود.
نشست ویژه «فلسطین در قاب نقره ای» هم امروز از ساعت ۱۸ در سالن «فردوس» انجام می شود.
ایران بهشت سینماگران است/ فیلم بد می سازند و سفارش کار دارند!
از برنامه های روز گذشته، برگزاری نشست تخصصی «مدیریت اقتصادی تولید فیلم» بود که روز سه شنبه ۳۰ آبان با حضور مسعود نقاش زاده در محل موزه سینما اجرا شد.
مسعود نقاش زاده کارگردان سینما، در آغاز این جلسه بیان کرد: گاهی این تصور وجود دارد که فقط فیلم های بزرگ نیازمند تامین مالی ویژه هستند، ولی معتقدم در هر فیلمی، چه مستند، چه کوتاه و هر قالب دیگری، «تامین مالی» مساله ای جدی است و اگر کمی تجربه و مطالعه دراین زمینه داشته باشیم فیلم های ما موفق خواهد بود.
وی اضافه کرد: مطلبی که از گذشته های دور درباره ی فیلم های سینمایی وجود داشته، این است که برخی نویسندگانی که به زعم خود فیلمنامه های درخشانی دارند چگونه می توانند دیگران را به سرمایه گذاری روی فیلم خود راغب کنند. این بود که معرفی فیلمنامه به یک ابزار جدی برای بازاریابی پروژه های سینمایی تبدیل شد.
نقاش زاده افزود: با اهمیت ترین نکته در پروسه معرفی فیلم نامه هم، خط داستانی است. به شکلی که تهیه کنندگان آمریکایی جمله معروفی داشتند که می گفتند «خط داستانی ات را در دو جمله بگو» و این تبدیل به یک ابزار بازاریابی شد. پس تهیه کننده هر زمان می خواست موافقت خودرا اعلام نماید نخستین مواجهه اش با خط داستانی بود.
این کارگردان سینما در ادامه اظهار داشت: در دانشگاه های ما می گویند مراحل فیلم سازی پیش تولید، تولید و پس تولید است در صورتیکه مراحل فیلمسازی چهار مرحله است؛ مرحله نخست در چرخه مدیریت صنعت فیلم، مرحله طراحی و توسعه است که یک مرحله مهم می باشد. ما حدودا در هیچ کدام از فیلم های خود این مرحله را جدی نمی گیریم و عمده مشکلات مان همین است. مرحله دوم تولید، مرحله سوم پخش و مرحله چهارم نمایش است.
وی اضافه کرد: در فیلمسازی، ما به طور معمول خیلی با پخش و نمایش کار نداریم و گمان می نماییم این مسایل مربوط به شرکت های پخش است در صورتیکه در دنیا این مراحل بسیار بسیار جدی گرفته می شود. وقتی در مرحله «طراحی و توسعه» هستیم باید ملاحظاتی برای مرحله «پخش و نمایش» هم داشته باشیم. وقتی دارید فیلمی با هر مقیاس مالی می سازید، در مرحله طراحی باید ۲ مسیر را همزمان پیش ببرید؛ توسعه روایت فیلم همزمان با تامین مالی پروژه.
وی اظهار داشت: در هالیوود می گویند ۲ دسته فیلمنامه نویس داریم؛ فیلمنامه نویسانی که خودشان برای خودشان فیلمنامه می نویسند، بدون سفارش یک تهیه کننده و بعد این فیلمنامه ممکنست مورد توجه کارگردان و تهیه کننده دیگری قرار بگیرد. گروه دوم فیلمنامه نویسان سفارشی هستند. این البته گرچه در کشور ما معنای خوبی ندارد اما در دنیا یک شغل به شدت مرسوم و حرفه ای است.
نقاش زاده اظهار داشت: این که اول تهیه کننده پیدا نماییم بعد پروژه را تعریف نماییم، گرفتار مشکلاتی می شویم اما اگر فیلمنامه هم بنویسیم بعد دنبال تهیه کننده بگردیم این هم باز مشکلاتی دارد. این موضوعات سبب شده است جریان خلاقه کمتر به حرکت در بیاید. الان داشتن یک فیلمنامه و یک کارگردان خوب کافی نیست. اصطلاحی که در سینمای دنیا به کار می رود این است که تامین مالی شامل یک بسته پیشنهادی است که از یک کارگردان، تهیه کننده، فیلمنامه نویس و یک بازیگر برخوردارست که طی آن هم کیفیت هنری و هم اقتصادی فیلم در نظر گرفته می شود.
این کارگردان اشاره کرد: کشور ما بهشت سینماگران است، اینجا تنها جایی است که اگر فیلم اول و دومتان بد باشد، باز هم می توانید فیلم بسازید! من کارگردانی را می شناسم که ۱۰ فیلم بد در کارنامه دارد اما باز هم به او پیشنهاد کار می شود. مدیران هالیوودی ولی جمله ای دارند که می گوید مهم نیست که تو چقدر کارگردان خوبی هستی و چند فیلم خوب ساخته ای، بلکه اعتبار تو مربوط به آخرین فیلمت است، پس سینما در تقاطع تجارت، هنر و رسانه است.
نقاش زاده اظهار داشت: اگر کسی فکر می کند کار هنری کردن در تضاد با داشتن گروه بزرگی از مخاطبان است، سخت در اشتباه است. کار هنری موثر می تواند با لایه های مختلف از مخاطبان ارتباط بگیرد. در دهه ۶۰ با آنکه تعداد سینماهای ما اندک بود اما تنوع ژانر داشتیم و البته آنها فروش می کردند و دیده می شدند فیلم های حادثه ای و پلیسی به عنوان یک ژانر از سینمای ما حذف شدند و این به مفهوم آنست که مخاطبان بالقوه آن گونه از فیلم ها دیگر به سینما نمی روند.
تمرین های باارزش برای فیلمسازی
شب گذشته نشست نقد و بررسی فیلم های کوتاه راه یافته به این جشنواره هم با حضور مریم دوستی، مریم بحرالعلومی، سیامک صدیقی، صالح دلدم و رضا منتظری در محل موزه سینما اجرا شد.
مریم بحرالعلومی نویسنده و کارگردان سینما در آغاز این جلسه درباره ی فیلم «اوهام» اظهار داشت: کارگردان در این فیلم اگر روی قواعد ژانر بیشتر تمرکز کرده بود عملکرد بهتری داشت. البته فیلم پایان شگفت انگیزی دارد که برای یک فیلم کوتاه خوب است. به نظرم در جاهایی کارگردان می خواسته است خیلی خودش را نشان بدهد. در صورتیکه اصولاً هیچکدام از اجزای فنی و هنری یک اثر نباید اولویت پیدا کند چون این به یک عامل منفی در کلیت اثر تبدیل می شود.
این کارگردان سینما در ادامه درباره ی فیلم کوتاه «آلزایمر» اظهار داشت: این فیلم تمرینی است برای فیلم نامه نویسی، نوع اجرا، بازی ها، گریم و دیگر اجزای فنی. همه اجزا نشان میدهد که این فیلم کوتاه یک فیلم تمرینی است. فیلم در فیلمنامه و پرداخت آن گرفتار مساله است، بازی ها قبل از بازیگری هستند، ابتدای فیلم به شکل مستند روایت می شود که ادامه پیدا نمی نماید. با وجود تمام این مسایل فنی، دغدغه آنکه یک دغدغه اجتماعی است که این خاصیت ستودنی است.
بحرالعلومی درباره ی فیلم کوتاه «زیبای زیبا» هم بیان کرد: این فیلم بسیار کامل است که این تکامل از فیلمنامه می آید. فیلم از قالب نیمه حرفه ای هم فراتر رفته است. سوژه مهمی دارد، کارگردان در تدوین آن بسیار جسور بوده و در عین حال به بحث اجتماعی خود وفادار است.
این کارگردان در آخر درباره ی فیلم کوتاه «سردست» هم توضیح داد: فیلم در عین سادگی در قصه و لوکیشن روی یکی از پیچیده ترین مسایل اجتماعی دست گذاشته است. فیلم بسیار کنش مند با قصه پیش می رود و نوید حضور یک فیلمساز زن تازه نفس در سینمای ایران را می دهد.
ایده های بکر، روایت های کنش مند
در بخش دوم بررسی آثار سیامک صدیقی درباره ی فیلم کوتاه «همسایه » اظهار داشت: این یک فیلم یک روایت سه دقیقه ای خوش ساخت بود که از دیدن آن لذت بردم. اتفاقی که خوب است در نقد یک فیلم بیفتد، نقد دلالت مند است. ما در «همسایه» بیشترین کشمکش را دیدیم. در این فیلم کوتاه صحنه گفت و گوی زن و مرد در بامداد، صحنه گزارش قتل، واکنش مرد و … هر کدام ما را پیش می برد و داستان را از ایستایی خارج می کند.
این منتقد و روزنامه نگار اضافه کرد: این فیلم واقعاً فیلم ارزشمندی بود که قابل واکاوی است. در این فیلم با موضوع تکراری به نام خیانت مواجه هستیم، ولی نگاه به خیانت در آن آن قدر متفاوت می باشد که مخاطب را پس نمی زند.
صدیقی در ادامه صحبت های خود درباره ی فیلم کوتاه «شهر عسل» ضمن اشاره به امتیازات این فیلم و طرح نکاتی درباره ی ساختار آن اشاره کرد: این فیلم هم فیلم کنش مندی بود و موضوع بکری داشت.
وی در ادامه درباره ی فیلم کوتاه «نزدیک تر از دور» هم به نکاتی فنی و محتوایی اشاره نمود و در جمع بندی درباره ی این اثر اظهار داشت: معتقدم قد این فیلم به نسبت دیگر فیلم های کوتاهی که دیدم کوتاه تر بود و فیلمساز جای کسب تجربه های بیشتر دارد.
ایده هایی که فیلم نشد!
مریم دوستی آخرین کارشناس میهمان در این جلسه بود که درباره ی فیلم های کوتاه «صدای سکوت»، «دوراهی»، «لبه گود» و «چک» به طرح نکاتی پرداخت.
دوستی درباره ی فیلم کوتاه «لبه گود» اظهار داشت: این فیلم سوژه جسورانه و خاص داشت اما صحبت های ضد زن هم در روایت آن دیده می شد. در مجموع اما فیلم را دوست داشتم.
وی درباره ی فیلم کوتاه «صدای سکوت» هم ضمن اشاره به ایده مرکزی این اثر مطرح کرد: در دنیا به سالمندان اهمیت می دهند اما در فرهنگ ما اینطور است که از شروع به موی سپید سالمندان توجه می شود. فیلم به خوبی توانسته است به این مضمون بپردازد.
رضا منتظری دیگر منتقد این جلسه ها بود که در بخش پایانی ایده های بسته فیلم های کوتاه انیمیشن را بررسی کرد و اظهار داشت: این که هنرجویان سینما در آموزشگاه ها برای نخستین تجربه های فیلمسازی شان انیمیشن را انتخاب نموده اند اتفاق خیلی خوبی است و خوشحالم که من توانستم این فیلم ها را ببینم چونکه به شخصه به آثار انیمیشن علاقه دارم اما این تلاش ها کافی نیست، سازمان سینمایی باید حمایت جدی از آثار انیمیشن داشته باشد و تنها شاهد نمونه های معدود موفقی مثل «پسر دلفینی»، «بچه زرنگ» و … نباشیم.
نشست های نقد و بررسی فیلم های کوتاه جشنواره آموزشگاه های آزاد سینمایی با اجرای میثم کریمی در موزه سینما انجام می شود.
این جشنواره تا ۳ آذر به دبیری مهدی شفیعی و به همت معاونت توسعه فناوری و مطالعات سازمان سینمایی ادامه دارد.
منبع: سام فیلم
این مطلب سام فیلم را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب