روز هشتم جشنواره تئاتر فجر دایره گچی قفقازی لبخند را بر لبان تماشاگران نشاند
سام فیلم: «دایره گچی قفقازی» به قلم «برتولت برشت» با کارگردانی «امیر دژاکام» در هشتمین روز چهل و سومین جشنواره تئاتر فجر روی صحنه رفت. نمایشی که لبخند را بر لبان تماشاگران نشاند و لحظات شادی را رقم زد.
دریافت 151 MB به گزارش خبرنگار تئاتر ایرنا، «دایره گچی قفقازی» پیش تر از ۹ آبان سال جاری در سالن اصلی تئاتر شهر اجرای موفقی را تجربه کرده بود. اجرای مجدد آن در جشنواره فرصت مناسبی بود برای افرادی که از اجرای عمومی جا مانده بودند. برتولت برشت و امیر دژاکام به عنوان نویسنده و کارگردان دو مولفه جذابیت بخش این نمایش شمرده می شود. حضور بازیگران شناخته شده در کنار هنرجویان تازه کار دیگر خاصیت «دایره گچی قفقازی» است. حدود ۸۰ نفر به عنوان بازیگر روی صحنه می روند که برخی از آنان همچون رابعه اسکویی، امیرکربلایی زاده و سیاوش خیرابی بازیگران مشهور هستند.
کارگردان در این نمایش تلاش داشت ضمن وفاداری به متن برشت از شوخی های امروزی هم بهره ببرد. دیالوگ هایی طنزی که فقط برای تماشاگران ایرانی قابل فهم بودند و با چاشنی مسائل سیاسی و اجتماعی بر زبان بازیگران جاری می شدند.
معاون عارف به تماشای «ناخدا لیدی» نشست
معاون فرهنگی معاون اول رییس جمهوری در هشتمین روز از چهل و سومین جشنواره بین المللی تئاتر فجر میهمان این رویداد فرهنگی شد.
سید ضیا هاشمی چهارشنبه (۱۰ بهمن) در هشتمین روز از جشنواره با حاضرشدن در تماشاخانه سنگلج به تماشای نمایش «ناخدا لیدی» به نویسندگی و کارگردانی کاظم ارجمندنیا نشست.
اتابک نادری سرپرست اداره کل هنرهای نمایشی، قطب الدین صادقی، شهرام زرگر و حمید کاکا سلطانی نیز معاون فرهنگی و اجتماعی معاون اول رییس جمهوری را همراهی می کردند.
کارگاه آموزشی «چگونه ایده هایمان را بنویسیم؟»
کارگاه آموزشی «چگونه ایده هایمان را بنویسیم؟» با تدریس محمد چرمشیر نمایشنامه نویس و مدرس تئاتر در حاشیه هشتمین روز چهل و سومین دوره جشنواره بین المللی تئاتر فجر در کارگاه نمایش مجموعه تئاتر شهر انجام شد.
داوود فتحعلی بیگی هنرمند پیشکسوت نمایش آیینی سنتی همچون مهمانانی بود که در این کارگاه آموزشی حضور داشت.
محمد چرمشیر از وجود دو نوع شناخت پرده برداشت و اظهار داشت: یک شناختِ جست وجوگرانه وجود دارد که از طریقِ جست وجو در گوگل و منابع به دست می آید و پس از ظهورِ اینترنت و موبایل هوشمند بوجود آمده است. نوع دوم این شناخت، پیش آگاهی است که بوسیله مطالعه یک کتاب یا مشاهده یک فیلم یا گوش دادن به یک موسیقی به دست می آید. بطورمثال من با مشاهده یک فیلم از قرن ۱۶ می توانم با مناسک و آداب مردم در آن زمان آشنا شوم. این یک پیش آگاهی است. این اطلاعات در ذهن ته نشین می شود و بعدا می تواند مورد استفاده قرار بگیرد.
این هنرمند استفاده از عباراتی همچون «یک ایده به ذهنم رسیده است» را غلط دانست و اظهار داشت: استفاده از چنین عباراتی غلط است. برای اینکه اینگونه تصور می شود که ایده ها از ناکجاآباد به اذهان خطور می کنند. در صورتیکه اینطور نیست. ایده ها از شناختی ناشی از جست وجوی ما پدید نمی آید؛ بلکه از پیش آگاهی های ما نشات می گیرد. پیش آگاهی، شناختی است که ما به مرور از هر چیزی کسب کرده ایم. حتی بی آنکه در پی آن بوده باشیم. از پیش آگاهی ها ایده ها به دست می آیند. چیزی به کله ما برخورد نمی کند.
این نویسنده، در سخنانی پایانی، ایده را دارای سه شرایط قلمداد کرد و بیان کرد: یک ایده باید دارای سه شرایط باشد. یک این که ظرفِ مناسب با مظروف را در اختیار داشته باشد. چیدمانِ آن به درستی انجام شده و مکان و فضای مناسب برای ارتباط را هم داشته باشد. وقتی ایده به چنین شرایطی رسید، باید کنار گذاشته شود. مثل نانوایی که خمیرِ نان را درست می کند و وقتی همه کارش انجام شد، روی آن نایلون خواهیم کشید و با آن کاری نداریم. وقتی ایده به اندازه کافی وَرز داده و پخته شد، زمانی است که آنرا باید کنار بگذاریم. سپس باید بدنبال قصه ای گشت که بتواند ظرفیتِ قرار گرفتن این ایده را در درونِ خودش داشته باشد. برای همین، اشکال از اینجا شروع می شود که قصه و ایده را با هم مرتبط می دانند. در صورتیکه این گونه نیست. وقتی ایده ایجاد می شود، باید جای مصرفِ قصه در آن مشخص شود. اینطور یک فرمول به دست می آید که نویسنده به ایده ای فکر می کند که یک قصه قابلیتِ طرح شدن داشته باشد و مخاطب، قصه ای می خواند و ایده ای را در آن کشف می کند. مشکلِ خیلی از نمایشنامه ها این است که در مرحله ایده باقیمانده اند و وارد مرحله تکنیک و فُرم که قصه است، نشده اند. برای اینکه ایده در وهله نخست، خودش یک محتواست.
آثار پر هزینه فاخر نیستند
روز سوم سلسله نشست های بررسی مسائل توسعه تئاتر در ایران با عنوان «توسعه تئاتر و نقش اصناف»، دهم بهمن ماه ۱۴۰۳ در هشتمین روز از جشنواره بین المللی تئاتر فجر از ساعت ۱۶ روز چهارشنبه در تالار مشاهیر مجموعه تئاترشهر تهران انجام شد.
این نشست که با هدف بررسی چالش ها و فرصت های توسعه تئاتر در کشور برگزار گردید، به میزبانی علیرضا نراقی و با حضور کامبیز نوروزی، حقوقدان و پژوهشگر حقوقی، و آرام محضری، نویسنده و نمایشنامه نویس، همراه بود.
در ابتدای نشست، کامبیز نوروزی در جواب پرسشی بر اساس این که آیا دولت باید در تئاتر دخالت کند یا خیر، گفت: تئاتر در ایران هنری نسبتاً جوان است و همه نهادهای اجتماعی، همچون حوزه های مختلف فرهنگ و هنر، زمانی می توانند قواعد حقوقی و اخلاقی خودرا وضع و تثبیت کنند که استمرار داشته باشند. این استمرار نیز به مفهوم چند دهه نیست، بلکه نیازمند قرن ها تجربه و تحول است. به عنوان مثال، درباره ی شعر فارسی، چنان حجم عظیمی از متون تحلیلی وجود دارد که می توان یک کتابخانه بزرگ از آن تشکیل داد.
وی در ادامه به تاریخچه ای از تئاتر در ایران اشاره نمود و اظهار داشت: در سالیان ابتدایی ورود تئاتر به ایران، حضور زنان در این هنر امری نامتعارف تلقی می شد. اما به مرور زمان، خصوصاً در دهه ۴۰، این حضور پررنگ تر شد. در همان دوران، اصطلاح «تئاتر لاله زاری» به وجود آمد که بار معنایی خاصی داشت. در دهه بعد، تئاتر گرفتار رکود شد و از شروع دهه ۷۰، این هنر بار دیگر روند رو به رشدی را تجربه نمود.
نوروزی با تکیه بر اهمیت تعریف اخلاق حرفه ای در تئاتر اضافه کرد: نباید تعجب نماییم که هنوز مجموعه ای جامع از اصول اخلاق حرفه ای در تئاتر ایران شکل نگرفته است، چونکه این امر نیازمند زمان و تجربه است. با افزایش تعداد گروههای تئاتری، لزوم تدوین چنین اصولی بالاتر از پیش احساس می شود. همچنین، نباید تصور کرد که تئاتر نیازمند تکرار چهره های شاخص است. تنها یک سمندریان و تنها یک بهرام بیضایی وجود دارد، و این امر نشان دهنده ارزش منحصر به فرد هر هنرمند است.
نوروزی در ادامه به نقد استفاده از واژه «فاخر» در توصیف برخی آثار تئاتری پرداخت و اظهار داشت: در سالیان اخیر، اصطلاح «تئاتر فاخر» رواج یافته که کاربرد نادرستی دارد. برخی تصور می کنند که نمایش هایی که با هزینه های کلان تولید می شوند، فاخر هستند. اما تئاتر فقط ابزاری برای سرگرمی نیست، بلکه باید ارزش های فرهنگی و ملی جامعه را ارتقا دهد. فاخر به مفهوم باارزش و معنادار است، نه فقط پرهزینه.
وی در آخر صحبت های خود، نقش دولت در توسعه تئاتر را مورد بررسی قرار داد و اظهار داشت: هرچقدر دولت کمتر در امور اجرائی تئاتر مداخله کند، وضعیت این هنر بهتر خواهد شد. دولت باید تمرکز خودرا بر ایجاد زیرساخت های مناسب بگذارد و بوسیله همکاری با شهرداری ها، فضاهای ضروری جهت اجرای تئاتر را فراهم آورد. به نظر من، بالاتر از این، وظیفه ای برای دولت در عرصه هنرهای نمایشی قابل تصور نیست.
اجراهای گرم در ایام سرد زمستان
هشتمین روز از چهل و سومین جشنواره بین المللی تئاتر فجر به احترام داوود رشیدی بازیگر و کارگردان تئاتر با اجرای ۱۸ گروه در بخش های مختلف انجام شد.
این رویداد فرهنگی روز چهارشنبه دهم بهمن در بخش صحنه ای میزبان آثاری چون «دایره گچی قفقازی» به کارگردانی امیر دژاکام، «سلاخ» به کارگردانی آناهیتا آقاطاهر، «الکترا» به کارگردانی مصطفی نصیری، «سه خواهر» به کارگردانی نگین ضیایی، «ریگ چاه» به کارگردانی علی پیمان، «جیب های پر از نان» به کارگردانی علیرضا گودرزی، «آداب شکار روباه» به کارگردانی محمد شاکری و «ناخدا لیدی» به کارگردانی کاظم ارجمندنیا بود.
نمایش«جیب های پر از نان» به کارگردانی علیرضا گودرزی همچنین در بخش خیابانی، «ارابه مرگ» به کارگردانی نازیلا امینی، «بازگشت به میدان» به کارگردانی محمد سلیمی، «حسنک» به کارگردانی نسا خدایار، «جیمی جامپ» به کارگردانی سیدپویا امامی، «مرکب» به کارگردانی حسین اصیلی، «شمس» به کارگردانی مهدی صالح یار، «اتنو» به کارگردانی شیشکینا انایوریونا از روسیه، «کیمیا» به کارگردانی فاطمه پارسافر، «ترانسفر» به کارگردانی محمد نظری و «هچل» به کارگردانی مجتبی خلیلی اجرا می شود.
چهل و سومین جشنواره بین المللی تئاتر فجر، سوم تا ۱۳ بهمن ۱۴۰۳ به دبیری خیرالله تقیانی پور برگزار می شود.
منبع: سام فیلم
این مطلب سام فیلم را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب